Demokrasi Bu Olsa Gerek...

Lise yıllarım Ankara'nın güzide okullarından Cumhuriyet Lisesi'nde geçti. O yıllarda yaşadığım deneyimlerimden biriyle size çoğunluğun sesinin nasıl bir uyum içinde olabileceğini gördüm. Liseye başladığım ilk yıldan itibaren okulun ve Polifonik Korolar Derneği'nin Polifonik Korosunda görev yapıyordum. Hatta ilerleyen yıllarda iki koroda da yönetim kadrosuna kadar geldim. Çalışmalarımızı bazen kayıda alıp daha sonraları stüdyoda kayıtlardan nerelerde hatalar yaptığımızı görebiliyorduk. Seslerin nerelerde çatladığını elimizdeki programlarla çok rahat bir şekilde görebiliyorduk. Sene 1998 di ve Koro şefimiz Cumhuriyet'imizin 75. yıl Müzik Koordinatörü görevine atanmıştı ve bizde tam kadro olarak Şefimize yardım ediyorduk. Ankara genelindeki okullardan 20000 kadar öğrenciden (yanlış yazmadım evet tam yirmi bin)bir koro oluşturduk. Çalışmalarımızı kaydetmeye ve yanlışlarımızı farkedebilmek için bu kayıtları bilgisayara yüklediğimizde çok şaşırmıştık. 20000 kişilik koronun öyle bir uyumu vardıki sanki marşları sesi harika bir insan tek başına okuyordu. 200 kişilik koroda birçok ses çatlaması oluşurken aynı şey 20000 kişilik koronun kayıtlarında çıkmıyordu. İşte o gün çoğunluğun sesinin nasıl bir ahenk içinde olabileceğini farkettim. O ses içinden farklı seslerde çıkabiliyordu tabi ama onlar o ahenk içinde yok olup gidiyorlardı. Demokrasi bu olsa gerek...